In Burundi hebben achtergestelde mensen geen garanties en vaak zijn ze onvoldoende geïnformeerd over de financiële producten die hun leven kunnen verbeteren. De spaargroepen die KIYO met haar lokale partners organiseert kunnen deze lacunes opvullen en toegang tot het financiële systeem makkelijker en minder intimiderend maken.
Traditionele financiële instellingen zijn niet altijd in staat om te voorzien in de financiële behoeften van de armste mensen. Toch moeten deze mensen toegang hebben tot kleine bedragen aan spaargeld en krediet om onregelmatige inkomsten af te vlakken, geplande uitgaven te garanderen, tijdig te investeren en te reageren op noodsituaties. Door het creëren van zelfhulpgroepen in de gemeenschappen waar ze aanwezig zijn, creëren KIYO en haar lokale partner FVS-Amade sociale banden, gemeenschapsverankering en hoop.
De solidariteitsgroepen bestaan uit een dertigtal leden, meestal uit dezelfde wijk. Ze komen een keer per week samen en sparen geld via drie verschillende kassen gedurende een jaar. De eerste kas noemen ze de kapitaalkas. De gespaarde fondsen worden bij een microkredietinstelling geplaatst (die niet toegankelijk is voor kleine bedragen) en woden verdeeld onder de leden zodat ze uitzonderlijke uitgaven (vaak aan hun leven als landbouwer verbonden) kunnen doen. De tweede kas is een solidariteitsfonds die leden of hun gezinsleden kan helpen, bijvoorbeeld bij een hospitalisatie. De derde kas is bestemd voor de wezen en andere kwetsbare kinderen (OEV) van de gemeenschap en kan bijvoorbeeld dienen om materiaal te voorzien bij het begin van het schooljaar. De lijst van OEV’s die hier beroep op mogen doen wordt opgesteld met behulp van het CPE (Comité ter bescherming van het kind) van de gemeenschap en bevat in principe geen kinderen van leden van de groep. Als de groep goed draait kan er ook een gezondheidsmutualiteit aan toegevoegd worden.
« Glorieuse heeft niet gestudeerd, maar door haar lidmaatschap van de groep krijgt ze een plaats op hetzelfde niveau als de anderen. Dankzij de groep bloeit ze open. Haar kinderen gaan naar school en hebben genoeg te eten. Nu ze een financiële opleiding gekregen heeft denkt ze anders. Ze voorziet in haar behoeften. »
In eerste instantie biedt de solidariteitsgroep een individuele aanpak die nodig is om het vertrouwen te winnen van een bevolking die door jaren van conflict behoorlijk gedestabiliseerd is. Maar wanneer de groep geleidelijk aan begint te functioneren en aan vertrouwen wint, gaat ze over naar een meer collectieve aanpak: van het voorzien van een gemeenschappelijke opslagplaats tot de oprichting van een coöperatieve van meerdere solidariteitsgroepen van dezelfde gemeenschap om een machine voor de verwerking van rijst te kopen. De groep biedt ook een garantie op een zekere rust binnen de gemeenschap omdat de gezinnen van de groepen beschermd zijn tegen vormen van manipulatie waar personen die tot alles bereid zijn om te kunnen overleven niet aan kunnen weerstaan.