Slechthorende kinderen in Marokko laten zich horen over hun rechten

Een interactieve aanpak die tegelijk voor empowerment van slechthorende kinderen en sensibilisering van hun horende leeftijdsgenoten zorgt.

Kinderen met een handicap zijn extra kwetsbaar voor het risico dat hun rechten niet worden gerespecteerd. Een groep onder hen, de slechthorende kinderen in Marokko, genieten niet van dezelfde “kansen” op ontwikkeling als andere kinderen. Deze discriminatie vormt een manifeste aantasting van de rechten van het kind, in het bijzonder van hun socio-economische ontwikkeling.

 

Dove en stomme kinderen ondervinden moeilijkheden met hun zelfbeeld en zelfvertrouwen met namen vanwege de moeite die ze hebben om te communiceren met hun omgeving, om hun kwaliteiten te laten gelden, zich te doen aanvaarden, hun anders zijn te accepteren en een actieve rol in de samenleving te spelen. Ze blijven erg afhankelijk van hun nabije omgeving. Ze zijn ook het slachtoffer van sociale vooroordelen. Doofheid is een onzichtbare handicap waar weinig informatie over beschikbaar is. Daarbij zijn er maar weinig voorzieningen aangepast aan slechthorende kinderen.

 

De vereniging ATTAWASOL voor slechthorende kinderen, partner van KIYO, organiseert bewustmakingssessies voor horende kinderen op hun school door slechthorende kinderen. Ze gebruiken interactieve tools om de dialoog tussen de kinderen te bevorderen. Het objectief is horende kinderen te sensibiliseren rond doofheid (gedeeltelijke of volledige) en ook te strijden tegen de vooroordelen en discriminatie ten aanzien van dove kinderen, en daarbij de notie van sociale cohesie en respect van de menselijke waardigheid van elk individu te laten doordringen, wat ook hun statuut, toestand of opleidingsniveau is.

 

Het begrip “handicap” en “verschil” wordt besproken door middel van een tekenfilm over een doof kind dat zich in een herkenbare situatie bevindt en de kinderen bespreken dit samen. Daarna wisselen ze hun aspiraties en wensen voor de toekomst uit en ontdekken ze dat ze vaak dezelfde dromen hebben, hetzelfde beroep willen uitoefenen. Daarna proberen een doof en een horend kind een dialoog te voeren om te begrijpen dat het belangrijk is om gebarentaal te kennen om echt te kunnen communiceren. Vervolgens worden ze geïntroduceerd in gebarentaal om een kleine uitwisseling mogelijk te maken. De slechthorende kinderen nemen zelf een deel van de vorming voor hun rekening. Ze worden aangemoedigd om zich te uiten en te getuigen tegen kinderen zonder deze handicap, wat hen in staat stelt om hun vertrouwen in hun capaciteiten te versterken. Deze uitwisselingen brengen de kinderen dichter bij elkaar, doen verschillen en vooroordelen verminderen en versterken het vertrouwen en de openheid van geest. Ze brengen een bewustwording tot stand over de notie van gelijkheid en scheppen vruchtbare grond voor een op rechten gebaseerde ontwikkeling.

Bookmark the permalink.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *