Inès getuigenis laat zien hoe belangrijk het is voor Palestijnse jongeren om een actieve rol te spelen voor verandering, om betrokken te raken bij een beweging en om erkend te worden binnen de sociale beweging.
Mijn naam is Inès en ik ben 19 jaar oud. Ik ben student aan de Birzeit Universiteit voor Economie en ik ben ook lid van een studentenbeweging aan mijn universiteit.
Ik kom uit een geëngageerde familie. Mijn grote zus Lama bijvoorbeeld is actief bij “Radio No Frequency” die satirische radiopolitiek maakt over Palestina. Ze was al verschillende keren in Europa, ook in België, om het Europese publiek bewust te maken van de realiteit van de bezetting. Met haar als voorbeeld heb ik besloten me te engageren en me in te zetten voor de nationale bevrijding.
Ik heb verschillende trainingen gevolgd en deelgenomen aan verschillende vrijwilligersactiviteiten die de ngo Bisan organiseerde. Ik heb geleerd hoe ik me beter kan uitdrukken voor een publiek, hoe ik vergaderingen organiseer, hoe ik de problemen waar jongeren in mijn directe omgeving mee te maken hebben in kaart kan brengen en hoe ik ze kan mobiliseren om oplossingen te vinden.
In november 2018 nodigde Yasmine van Bisan mij uit om deel te nemen aan de Algemene Vergadering van de People’s Health Movement in Dakha, Bangladesh. Dat was een geweldige kans voor een jonge studente als ik, maar het maakte me ook trots op mezelf.
Yasmine vroeg me een workshop te geven over de gezondheidstoestand van Palestijnse politieke gevangenen. Dit onderwerp is belangrijk voor mij omdat ik veel jonge mensen ken die in administratieve detentie worden vastgehouden, sommigen van hen al jaren. Tijdens de workshop besefte ik dat veel mensen solidair zijn met Palestina en willen weten hoe ze ons recht op zelfbeschikking van bij hen kunnen steunen.
Uiteindelijk heeft mijn engagement in mijn beweging en mijn presentatie in Dakha me doen beseffen dat we als jonge mensen een enorm potentieel hebben om verandering te brengen in Palestina. Ik voel me er helemaal klaar voo